روانشناسي امروز

اضطراب يا تشويش عبارت است از يك احساس ناخوشايند و مبهم از هراس و نگراني با منشأ ناشناخته، كه به فرد دست مي‌دهد و شامل عدم اطمينان، درماندگي و برانگيختگي فيزيولوژيكي است. اختلالات اضطرابي مي تواند بر توانايي فرد براي كار، مطالعه و شركت در فعاليت هاي ديگر تأثير بگذارد.

 تست اضطراب آنلاين

انواع اختلالات اضطرابي
1. اختلال اضطراب فراگير
اين حالت در افرادي ديده مي‌شود كه به‌طور مداوم نگران وقوع اتفاقي هستند. موضوع اين نگراني‌ها مي‌تواند بسيار متنوع باشد: نگراني از بيمار شدن فرزندان، نگراني از مرگ يكي از آشنايان، نگراني از ته‌گرفتن غذا و… اين حالت به مرحلهٔ مقاومت استرس شباهت دارد و خطر چنداني ندارد.از علايم آن مي‌توان تپش قلب، بي‌قراري، خستگي، بي‌خوابي، تنگي نفس، اختلال در تمركز و حافظه را نام برد.

2. اختلال هراس
اين افراد دچار حملات پانيك ناگهاني مي‌شوند كه معمولاً چند دقيقه يا گاهي بيشتر به طول مي‌ انجامد. اين حملات بسيار اتفاقي، و طوري رخ مي‌دهند كه عامل تحريك‌كنندهٔ اصلي مشخص نيست. افراد مبتلا به اين نوع اضطراب اغلب جوان هستند.احساس تنگي و فشردگي در قفسهٔ سينه، تپش شديد قلب، عرق كردن، لرزش، گيجي، احساس از دست‌دادن تعادل،… از علايم آن هستند؛ ولي اين علايم آنقدر گسترده هستند كه افراد فكر مي‌كنند دچار سكته قلبي شده‌اند و مي‌ترسند كه بميرند.

3. اختلال اضطراب اجتماعي
اين نوع ترس در اواخر دوران كودكي يا اوايل نوجواني شروع مي‌شود و ترس و شرمساري از اشتباه كردن، صحبت كردن در جمع، غذا خوردن، سرخ شدن يا لرزش صدا و… در برابر جمع است و با خجالت ساده تفاوت دارد. اين حالت اضطراب مانع شناخت افراد جديد مي‌شود و فرد را به انزوا و گوشه‌گيري مي‌كشاند.

4. اختلال تنش‌زاي پس از رويداد
اين اختلال را به نام سندرم موج انفجار نيز مي‌شناسند. اين حالت مربوط مي‌شود به حادثه‌اي (از قبيل جنگ، تصادفات شديد، سوانح طبيعي،…) كه با استرس شديد هيجاني همراه است و شدت آن مي‌تواند به هر كسي آسيب برساند. يك‌دوم افرادي كه دچار چنين استرس شديدي مي‌شوند علايم مربوط به آن را (مانند خواب هاي تكراري، خاطراتي مبهم ولي فراگيرنده، از دست رفتن تعادل و پرخاشگري شديد،…) پس از گذشت حدود سه ماه از دست مي‌دهند. هرچه اقدام‌هاي لازم براي درمان زودتر انجام گيرد، احتمال ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه كمتر مي‌شود. در صورتي كه اين حالت بيش از چند ماه طول بكشد، احتمال اين كه تا آخر عمر با فرد باقي بماند بسيار زياد مي‌شود.
 
برخي از راه‌هاي مديريت اختلالات اضطرابي
1. يادگيري در مورد اضطراب
يادگيري همه چيز در مورد اضطراب براي بهبودي بسيار مهم است. به عنوان مثال، آموزش شامل بررسي فيزيولوژي فرد است، كه راه مقابله را به او نشان خواهد داد. براي افراد مبتلا به اختلالات اضطرابي، اين روش توسط موقعيت هايي ايجاد مي شود كه عموماً بي ضرر هستند. آموزش راه مهمي براي ارتقاي كنترل علائم است.

2. كنترل تمركز حواس
تمركز انرژي فكري و رواني زيادي را صرف مي‌كند. زماني كه اضطراب داريد انرژي فكري كافي نداريد و به همين دليل است كه در تمركز و توجه دچار مشكل مي‌شويد.براي شكل دادن به تمركز سعي كنيد كارهايتان را دسته بندي كنيد و مطابق با اولويت‌ها پيش برويد.

3.تكنيك هاي آرام سازي
فردي كه بيشتر اوقات مضطرب است در آرامش بخشيدن به خود مشكل دارد، اما دانستن اينكه چگونه تنش عضلاني را رها كنيد مي تواند يك استراتژي در اين مورد مي توانيد از تنفس شكمي كمك بگيريد.

4. تنظيم رژيم غذايي
منيزيم معدني به بافت عضلاني كمك مي كند تا آرام شود و كمبود منيزيم مي تواند به اضطراب، افسردگي و بي خوابي كمك كند. مصرف ناكافي ويتامين B و كلسيم نيز مي تواند علائم اضطراب را تشديد كند. اطمينان حاصل كنيد كه رژيم روزانه شما شامل غذاهايي مانند غلات سبوس دار، سبزيجات سبز برگ و محصولات لبني كم چرب است.

5. ورزش
ورزش مواد شيميايي استرس را مي سوزاند و باعث آرامش مي شود. فعاليت بدني يكي ديگر از راه هاي مفيد براي مديريت اضطراب است. سعي كنيد حداقل سه تا چهار بار در هفته فعاليت بدني انجام دهيد و براي جلوگيري از كسالت، فعاليت هاي خود را تغيير دهيد.

6. شناخت درماني
درمان شناختي بر تغيير الگوهاي تفكر و باورهايي كه با اضطراب مرتبط و محرك هستند، تمركز دارد. به عنوان مثال، يك فرد مبتلا به فوبياي اجتماعي ممكن است با افكار منفي مانند “همه فكر مي كنند من خسته كننده هستم” اضطراب خود را بدتر كند.اساس شناخت درماني اين است كه باورها افكار را تحريك مي كنند و سپس احساسات را تحريك مي كنند و رفتارها را توليد مي كنند.

7. دارو درماني
داروهاي ضداضطراب شامل انواع مختلفي از داروها است كه براي درمان علائم اختلالات اضطرابي استفاده مي شود. سه نوع داروي متداول كه در مورد اضطراب تجويز مي شوند، داروهاي ضد افسردگي، داروهاي ضد اضطراب و مسدود كننده هاي بتا هستند. داروهاي ضد افسردگي و ضد اضطراب در درجه اول با تأثير بر روي تعادل هورمون هاي عصبي كار مي كنند. براي رفع علائم جسمي كه ممكن است با حمله اضطرابي همراه باشند، از بتا بلاكرها و انواع ديگر داروها استفاده مي شود. از آنتي هيستامين هاي نسل اول نيز براي كمك به تسكين علائم اضطراب استفاده مي شود زيرا خاصيت آرام بخش دارد. در نظر داشته باشيد كه براي تجويز دارو حتما از يك متخصص كمك گرفته و خودسرانه دارو را مصرف نكنيد.

 اضطراب در كودكان و نوجوانان
تشخيص اضطراب و درمان آن در كودكان و نوجوانان بسيار مهم است، چون شخصيت آنان طي اين دوره شكل مي‌گيرد. بسياري از كودكان زماني كه در شرايط جديدي قرار مي‌گيرند، دچار اضطراب مي‌شوند و واكنش‌هاي متعددي را از خود بروز مي‌دهند (لكنت زبان، آويزان شدن به پدر و مادر، خجالتي شدن، جويدن ناخن، …)از جمله اين واكنش ها هستند.

وظيفهٔ والدين در مواجهه با اضطراب كودكان چيست؟
بهتر است در اين موقعيت والدين با كودك صبورانه و آرام برخورد كنند و به او اعتماد به نفس لازم را براي مواجهه با آن شرايط بدهند. تشويق والدين در ارتباط بر قرار كردن فرزندان با محيط خارج از خانه و افراد غير فاميل بسيار مؤثر است. بسياري از والدين از اين احساس فرزندشان تا روزي كه به مشكل برخورند (مثل اولين روز مدرسه) بي‌اطلاع هستند. يكي از شايع‌ترين دلايل دل درد و حالت تهوع كه در كودكان دبستاني ديده مي‌شود، ترس و اضطراب آن‌ها از مدرسه است. نگراني پدر و مادر (از ورود تازهٔ كودك به مدرسه، وضعيت درسي او و …) باعث انتقال آن به فرزند مي‌شود و اضطراب او را افزايش مي‌دهد. از اختلالات اضطرابي شايع در كودكان مي‌توان اضطراب اجتماعي، ترس از مدرسه، اضطراب امتحان و اضطراب جدايي را نام برد.

آيا ممكن است در دوران نوجواني اختلالات اضطرابي جديدي در كودكان پديد آيد؟
بايد به اين موضوع اشاره كرد كه دوران نوجواني دوران تغيير و تحول و دوره اي بسيار حساس است و ممكن است باعث بروز مشكلات زير شود:

1. اضطراب ناشي از پذيرفته نشدن از جانب همسالان
نوجوانان در اين مرحله از زندگي خويش به شدت به همسالان خود گرايش دارند و به دنبال برقراري ارتباط و دوستي با آنان هستند. والدين بايد نياز طبيعي مورد توجه همسالان قرار گرفتن فرزندشان را درك كنند و براي دوستان او احترام قائل باشند. همچنين حفظ اعتبار و شخصيت نوجوان در مقابل همسالان بسيار مهم است. ترس از برقرار كردن روابط عاطفي و اجتماعي و سرزنش‌هاي والدين در انتخاب دوستان به دليل متفاوت بودن فرهنگ و آداب و رسوم و ارزش‌هاي خانواده‌ها، باعث اضطراب در نوجوان مي‌شود. براي جلوگيري از پنهان‌كاري، پدر و مادر بايد در زمان مناسب و با منطق و ملايمت او را متوجه نتايج نامطلوب بعضي از معاشرت‌ها كنند.

2. تغييرات جسمي
نگراني و اضطراب در اين مورد مي‌تواند ناشي از ديررسي يا زودرسي بلوغ، احساس خجالت، ناآگاهي يا ترس از شرايط جديد و ناتواني در تطابق دادن رفتار خود با اين شرايط باشد. براي جلوگيري از اضطراب، پدر و مادر يا مربيان بايد به‌طور مناسب و شايسته، نوجوان را (قبل از پيدايش علايم ثانويهٔ بلوغ) در جريان مسائل مربوط به تغييرات جسماني و آثار رواني آن بگذارند.

3. بروز رفتارهاي پرخاشگرانه
مخالفت با افراد مختلف در خانه يا خارج از آن، از خصوصيات بعضي از نوجوانان است كه ممكن است با پرخاشگري كلامي يا غير از آن همراه باشد. عدم توانايي كنترل اين رفتار پرخاشگرانه باعث اضطراب در بسياري از نوجوانان مي‌شود. براي جلوگيري از اين حالت، تربيت مناسب والدين، مقاوم ساختن فرزند در برابر سختي‌ها از دوران كودكي و ايجاد امنيت رواني مي‌تواند مؤثر واقع شود. امر و نهي‌هاي غيراصولي و محدوديتهاي بي‌مورد در كسب استقلال و آزادي، باعث تحريك عصبانيت و خشم‌هاي كنترل نشده در نوجوانان مي‌شود. والدين بايد به نوجوان بياموزند كه به هنگام خشم، منطقي برخورد كند و بدون توهين و تحقير ديگران عواطف خود را بيان كند. همچنين بايد به او بفهمانند كه نحوه برخورد ديگران با او تا حدي نتيجه رفتار خود او با ديگران است.

4. ترس از مستقل شدن
يكي از عمومي‌ترين نيازهاي نوجوانان داشتن استقلال و آزادي است. كسب استقلال در بسياري از نوجوانان باعث اضطراب مي‌شود. از جمله مشكلاتي كه طي دستيابي به استقلال در نوجوانان ديده مي‌شود، تضاد و دوگانگي است؛ يعني نوجوانان با اين كه مي‌خواهند و مي‌دانند كه بايد مستقل شوند، از استقلال مي‌ترسند. ناآگاهي از وضعيت پس از استقلال، يكي از دلايل اصلي اين امر است. براي جلوگيري از ابتلا به اضطراب و دوگانگي، والدين بايد به نوجوان اعتماد به نفس و جرأٔت تجربه كردن دهند و براي او امنيت رواني فراهم كنند. دادن مسئوليت و فرصت به نوجوان و اجازهٔ اظهار نظر و تصميم دربارهٔ امور مربوط به خود، بدون تنبيه و تحقير او به خاطر اشتباهاتش، باعث مي‌شود تا او از خطاهايش عبرت بگيرد، راه‌هاي مختلف زندگي را بياموزد و براي مستقل شدن آماده شود.

براي درمان اضطراب راهكار هاي زيادي وجود دارد اما بهتر است اين درمان به صورت حرفه اي زير نظر متخصصين انجام شود تا نتايج مطلوب تري بدست آيد. متخصصين كلينيك روانشناسي ذهن آرا و دكتر درمان اضطراب در اين امر به شما كمك خواهند كرد.

طرحواره درماني چيست؟طرحواره درماني نوع جديدي از درمان است كه عناصري از درمان شناختي رفتاري (CBT)، روانكاوي، نظريه دلبستگي، و درمان هيجان مدار را تركيب مي كند. اين يك رويكرد يكپارچه است كه هدف آن درمان اختلالات شخصيت و ساير مشكلات مربوط به سلامت روان است كه به گزينه‌هاي درماني ديگر پاسخ نمي‌دهند. طرحواره درماني مي تواند به ويژه براي درمان اختلال شخصيت مرزي مفيد باشد. در طرحواره درماني، شما با يك درمانگر كار خواهيد كرد تا طرحواره هاي خود را كه گاهي اوقات طرحواره هاي ناسازگار اوليه ناميده مي شوند، كشف و درك كنيد. طرحواره ها الگوهاي نا كار آمدي هستند كه اگر نيازهاي عاطفي افراد در كودكي برآورده نشود، در آنها ايجاد مي شود. اين طرحواره ها مي توانند در طول زندگي شما را تحت تاثير قرار دهند و در صورت عدم توجه به آنها، موجب آسيب هاي بيشتري شوند. طرحواره درماني به شما آموزش مي دهد كه چگونه نيازهاي عاطفي خود به روشي سالم كه باعث آسيب نمي شود، براورده كنيد.

طرحواره درمانگر خوب

طرحواره ها چطور شكل مي گيرند؟
يكي از بزرگترين عوامل در ايجاد طرحواره ها برآورده نشدن نيازهاي عاطفي اصلي در دوران كودكي است. اين نيازهاي اصلي عبارتند از:

احساس امنيت و دلبستگي ايمن به ديگران
احساس هويت و خودمختاري
آزادي بيان و درخواست آنچه از ديگران نياز دارند
امنيت و محدوديت ها و مرزهاي مناسب سن كودك
توانايي بازي كردن
علاوه بر اين، چهار نوع تجربه منفي نيز مي تواند به رشد طرحواره ها كمك كند. اين 4 تجربه شامل:

نيازهاي برآورده نشده: اين مي تواند زماني اتفاق بيفتد كه شما محبتي از مراقبين دريافت نكنيد يا ديگر نيازهاي عاطفي اصلي را برآورده نكنيد.
آسيب ديدن يا قرباني شدن: مثلا وضعيتي كه در آن آزار، ضربه يا ناراحتي شديدي را تجربه كرده ايد.
افراط يا تفريط در محدوديتها: والدين شما ممكن است بيش از حد محافظت كننده باشند يا بسيار سهل گير باشند و معني مرزبندي را به شما انتقال ندهند.
دروني سازي رفتارها و باورهاي والدين: شما ممكن است با برخي از رفتارها و باورها همذات پنداري كنيد و برخي ديگر را دروني كنيد. بعضي از آنها ممكن است به طرحواره ها تبديل شوند، و برخي ديگر به حالت هايي تبديل مي شوند كه سبك هاي مقابله ناميده مي شوند و در ادامه توضيح خواهيم داد.
تست مرتبط: تست طرحواره يانگ، طرحواره هاي خودتان را بشناسيد
انواع طرحواره ها
طرحواره ها معمولاً در دوران كودكي ايجاد مي شوند و اكثرا در برابر تغيير مقاوم هستند. اما اگر طرحواره ها مديريت نشوند، مي توانند الگوهاي منفي ايجاد كنند كه اغلب از طريق تعاملات ناسالم ادامه مي يابند و مشكل ساز هستند. هنگامي كه درگير يك طرحواره هستيد، مي تواند به طور ناخودآگاه بر افكار و اعمال شما تأثير بگذارد. بيشتر مردم  درگير بيش از يك طرحواره هستند. كارشناسان 18 طرحواره مجزا را شناسايي كرده اند، اما همه آنها در يكي از پنج اين دسته قرار مي گيرند:

كناره گيري و قطع ارتباط: شامل طرحواره هايي است كه ايجاد روابط سالم را دشوار مي كند.
اختلال در استقلال و عملكرد: شامل طرحواره هايي است كه ايجاد حس اعتماد به خود و عملكرد را در بزرگسالي دشوار مي
اختلال در مرزبندي و محدوديتها: طرحواره هايي كه بر خود كنترلي و توانايي احترام به مرزها و محدوديت ها تأثير مي گذارد.
ايثار افراطي: طرحواره هايي كه فرد در آن نيازهاي ديگران بيشتر از نيازهاي خودش اولويت دارد.
مراقبت بيش از حد و بازداري، شامل طرح‌واره‌هايي است كه فرد براي اجتناب از شكست يا اشتباه، به طور افراطي خود و احساساتش را كنترل و سركوب مي كند.
همچنين 18 طرحواره اصلي شامل: طرحواره محروميت عاطفي، طرحواره بي اعتمادي، طرحواره وابستگي، طرحواره نقص يا شرم، طرحواره استحقاق، طرحواره خود رشد نيافته، طرحواره بيگانگي يا انزواي اجتماعي، طرحواره رها شدگي، طرحواره آسيب پذيري ، طرحواره شكست، طرحواره عدم كنترل خود، طرحواره تأييد، طرحواره تنبيه، طرحواره معيارهاي سختگيرانه، طرحواره منفي نگري يا بدبيني، طرحواره ايثار، طرحواره انقياد
 
با جستجوي طرحواره ها در جعبه ابزار ذهني، اطلاعات بيشتري كسب كنيد.

سبك هاي مقابله اي در طرحواره درماني
در طرحواره درماني، واكنش هاي شما به طرحواره ها به عنوان سبك هاي مقابله اي شناخته مي شود. اينها مي توانند شامل افكار، احساسات يا رفتار باشند. آنها به عنوان راهي براي اجتناب از احساسات دردناك و طاقت فرسا كه در نتيجه يك طرحواره خاص تجربه مي شوند، ايجاد مي شوند. سبك هاي مقابله اي مي توانند در دوران كودكي مفيد باشند، زيرا وسيله اي براي بقا هستند. اما در بزرگسالي مي توانند طرحواره ها را تقويت كنند. هيچ قانون خاصي در مورد اينكه كدام طرحواره ها به كدام سبك هاي مقابله اي منجر مي شوند وجود ندارد. سبك مقابله شما ممكن است بر اساس خلق و خوي كلي شما يا حتي سبك هاي مقابله اي باشد كه از والدين خود آموخته ايد. آنها همچنين از فردي به فرد ديگر متفاوت هستند. دو نفر مي‌توانند به طرحواره‌هاي مشابه و با همان سبك به روش‌هاي بسيار متفاوت پاسخ دهند. سبك مقابله اي شما مي تواند در طول زمان تغيير كند، اگرچه طرحواره ها ثابت مي مانند. سه سبك اصلي مقابله وجود دارد:

1. تسليم شدن
اين شامل پذيرش يك طرحواره و اجازه بروز كامل آن است و معمولاً منجر به رفتاري مي شود كه الگوي طرحواره را تقويت يا ادامه مي دهد. براي مثال، اگر تسليم طرحواره‌اي شويد كه در نتيجه غفلت عاطفي شكل گرفته است، ممكن است خود را در رابطه‌اي با غفلت عاطفي بيابيد.

2. اجتناب كردن
اجتناب كردن يعني تلاش براي زندگي بدون طرحواره. ممكن است از فعاليت‌ها يا موقعيت‌هايي كه احتمالاً مي‌توانند باعث ايجاد يا تقويت طرحواره شوند يا در شما احساس آسيب‌پذيري ايجاد كنند، اجتناب كنيد. اجتناب از طرحواره شما ممكن است شما را مستعد مصرف مواد، رفتار پرخطر يا اجباري و ساير رفتارهايي كند كه باعث حواس پرتي مي شوند.

3. جبران افراطي
در اين سبك، تلاش براي مبارزه با يك طرح واره از طريق مخالفت كامل با آن است. اين ممكن است پاسخي سالم به يك طرح واره به نظر برسد، اما جبران بيش از حد معمولاً افراطي و ناسالم است و اغلب منجر به اعمال يا رفتارهايي مي شود كه به نوعي تهاجمي به نظر مي رسند كه مي تواند بر روابط شما با ديگران تأثير بگذارد.

هدف طرحواره درماني
در طرحواره درماني، شما با درمانگر خود در موارد زير كار خواهيد كرد:

طرحواره هاي خودتان را شناسايي كنيد و درمان كنيد
سبك‌هاي مقابله‌اي را كه مانع بروز نيازهاي عاطفي مي‌شوند، شناسايي كرده و به آنها رسيدگي كنيد
تغيير الگوهاي احساسات و رفتارهاي ناشي از طرحواره ها
بياموزيد كه چگونه نيازهاي عاطفي اصلي خود را به روش هاي سالم و سازگار برآورده كنيد
ياد بگيريد چگونه به روشي سالم با نااميدي و ناراحتي زماني كه نيازهاي شما برآورده نشده كنار بياييد
در نهايت، همه اينها به شما كمك مي كند تا حالتي قوي و سالم براي خود ايجاد كنيد. يك بزرگسال سالم و رشد كرده مي‌ تواند به بهبود و تنظيم طرحواره ها كمك كند و تحت تأثير تأثير آنها قرار نگيرد.

تكنيك هاي طرحواره درماني
طرحواره درمانگران ممكن است از چندين تكنيك در طول درمان استفاده كنند. برخي از تكنيك ها ممكن است براي برخي افراد و طرحواره ها، بهتر از ديگران كار كنند. اگر تكنيك خاصي براي شما كارساز نيست، حتماً به درمانگر خود اطلاع دهيد. به خاطر داشته باشيد كه رابطه شما با درمانگرتان بخش مهمي از طرحواره درماني است. به طور كلي 4 تكنيك داريم:

1. تكنيك هاي هيجاني
تكنيك هاي هيجاني شامل استفاده از احساسات براي مقابله با طرحواره ها است. آنها به شما كمك مي كنند تا احساسات را به طور كامل تجربه كنيد و آنها را در فضاي امن درمان بيان كنيد. تكنيك هاي رايج احساسي شامل تصويرسازي هدايت شده و ايفاي نقش است.

2. تكنيك هاي بين فردي
تكنيك هاي بين فردي به شما كمك مي كند تا روابط خود را بررسي كنيد تا روش هايي را كه طرحواره ها بر آن ها تأثير مي گذارد، شناسايي كنيد. ديدن نحوه تاثير طرحواره ها و پاسخ ها در درمان مي تواند به شما در كشف الگوهاي مشابه در زندگي كمك كند. اين ممكن است آوردن يك شريك يا دوست نزديك به يك جلسه درماني باشد.

3. تكنيك هاي شناختي
تكنيك هاي شناختي شامل شناسايي و به چالش كشيدن الگوهاي فكري مضر است كه از طرحواره ها ناشي مي شود. شما با درمانگر خود كار خواهيد كرد تا تجربيات زندگي را براي يافتن شواهدي كه طرحواره را روي آن تاثير گذارند، بررسي كنيد.

4. تكنيك هاي رفتاري
تكنيك هاي رفتاري به شما كمك مي كند تا با تغيير الگوهاي رفتاري ناشي از سبك مقابله اي خود، انتخاب هاي مثبت و سالمي داشته باشيد. براي تغيير الگوهاي رفتاري، ممكن است بر روي مهارت هاي ارتباطي از طريق ايفاي نقش كار كنيد يا از طريق يك مشكل و راه حل با درمانگر خود صحبت كنيد.

چطور طرحواره ها را شناسايي كنيم؟
در تست طرحواره يانگ، كه خود بنيانگذار طرحواره درماني، آن را ساخته است، با پاسخ به سوالات طرحواره هايي كه ممكن است در زندگي شما اثر گذار باشند مشخص مي شود. در اين تست هر 18 طرحواره بررسي مي شود.

تست تشخيص بيش فعالي كودكان چيست؟ اين اختلال چگونه به صورت دقيق و قطعي قابل تشخيص است؟ اختلال بيش فعالي و اختلال نقص توجه (بيش فعالي) يا (Attention Deficit Hyperactivity Disorder – ADHD) يكي از شايع‌ترين اختلالات رواني در كودكان است كه ممكن است تا سنين بزرگسالي ادامه پيدا كند. تشخيص اين بيماري اغلب مي‌تواند چالش‌برانگيز باشد زيرا نشانه‌هاي آن مي‌تواند شبيه به رفتارهاي طبيعي كودكان باشد. اختلال نقص توجه و بيش فعالي (ADHD) يك وضعيت عصبي رشدي رايج است كه مي تواند بر نحوه تفكر، پردازش احساسات و پاسخ به محيط شما تأثير بگذارد. اگرچه ADHD معمولاً در كودكان و نوجوانان تشخيص داده مي شود، اما در بزرگسالان نيز قابل تشخيص است.

مركز درمان بيش فعالي

نحوه تشخيص بيش فعالي
هيچ تست دقيقي براي تشخيص ADHD وجود ندارد. در عوض، پزشكان به چندين روش مي توانند بيش فعالي در كودكان و بزرگسالان را شناسايي كنند، از جمله:

صحبت كردن با والدين يا مصاحبه باليني، اقوام، يا نزديك ترين دوستان براي تحليل شخصيت
پرسشنامه ها يا مقياس هاي رتبه بندي كه علائم ADHD را اندازه گيري مي كنند.
تست هاي روانشناسي تشخيص بيش فعالي
در مورد كودكان، پزشك با والدين در مورد علائم ADHD كه ديده اند صحبت خواهد كرد. پزشك مي خواهد بداند كه اين رفتارها از چه سني شروع شده و كودك كجا و چه زماني علائم را نشان مي دهد . در مورد بزرگسالان، پزشك ممكن است بخواهد با همسر يا ساير اعضاي خانواده صحبت كند. آنها مي خواهند بفهمند كه آيا بيمار در دوران كودكي علائمي داشته است يا خير. دانستن اينكه آيا يك بزرگسال در كودكي داراي رفتار ADHD بوده است براي تشخيص مهم است.

آزمايش هايي براي تشخيص بيش فعالي كودكان
شنوايي و بينايي
آزمايش خون براي سطوح سرب
آزمايش خون براي بيماري هايي مانند بيماري تيروئيد
آزمايشي براي اندازه گيري فعاليت الكتريكي در مغز
سي تي اسكن يا ام آر آي براي بررسي ناهنجاري هاي مغزي
تست بيش فعالي كودكان؛ شدت اختلال بيش فعالي چگونه تعيين مي شود؟
همراه با اين دستورالعمل هاي APA، پزشكان ممكن است از مقياس هاي رتبه بندي براي كمك به ارزيابي و رديابي علائم ADHD استفاده كنند. چند نمونه عبارتند از:

مقياس ارزيابي واندربيلت: اين ابزار ارزيابي 55 سوالي علائم ADHD را بررسي مي كند. همچنين به دنبال شرايط ديگري مانند اختلال سلوك، اختلال مخالفت-نافرماني، اضطراب و افسردگي است.

نمايه توجه كودك (CAP): اين مقياس به طور كلي توسط معلمان كامل مي شود و علائم رايج ADHD را دنبال مي كند.

سيستم ارزيابي رفتار براي كودكان (BASC): اين تست به دنبال مواردي مانند بيش فعالي، پرخاشگري و مشكلات رفتاري است. همچنين به دنبال اضطراب، افسردگي، توجه و مشكلات يادگيري و فقدان برخي از مهارت هاي ضروري است.

چك ليست رفتار كودك/فرم گزارش معلم (CBCL): از جمله موارد ديگر، اين مقياس به شكايات فيزيكي، رفتار پرخاشگرانه يا بزهكارانه و كناره گيري مي پردازد.

مقياس رتبه بندي كانرز: اين پرسشنامه اي است كه در مورد مواردي مانند رفتار، كار يا تكاليف مدرسه و زندگي اجتماعي مي پرسد. آنها مي توانند نشان دهند كه چگونه اين علائم بر چيزهايي مانند نمرات، شغل، زندگي خانگي و روابط تأثير مي گذارد.

تست IVA-2: تست IVA، آزمون بررسي توجه و تمركز است كه به اختصار IVA -2 CPT گفته مي شود. IVA-2 CPT مخفف Integrated Visual and Auditory Continues Performance Test به معناي آزمون بررسي يكپارچه ي عملكرد ديداري – شنيداري مي باشد. اين تست، يك آزمون تخصصي جهت بررسي توجه و تمركز و تشخيص دقيق اختلال نقص توجه-بيش فعالي(ADHD) در كودكان و بزرگسالان مي باشد.

تست IVA، يك آزمون عصب شناختي (نوروسايكولوژي) جهت ارزيابي توجه در هر دو حيطه توجه ديداري و توجه شنيداري و همچنين بررسي عملكرد كنترل تكانش مي باشد. اولين بار توسط جان استندفورد ( روانشناس) و آن ترنر (پزشك) ساخته شد و براي ايجاد تمايز بين افراد مبتلا به ADHD از افراد مبتلا به اختلال سلوك و افراد بدون مشكل سلامت جسمي طراحي شده بود.

تست امواج مغزي: سيستم كمك ارزيابي مبتني بر EEG عصبي روانپزشكي (NEBA) اسكني است كه امواج مغزي را اندازه گيري مي كند. نسبت امواج مغزي خاص در كودكان و نوجوانان مبتلا به ADHD بيشتر است. اين اسكن براي استفاده در كودكان 6 تا 17 ساله تاييد شده است، اما قرار است به عنوان بخشي از يك معاينه كامل پزشكي و روانشناسي استفاده شود.

علائم بيش فعالي
علائم ADHD مي‌تواند در سه دسته كلي قرار بگيرد: بي توجهي (Inattention), بيش فعالي (Hyperactivity) و كنش زدايي (Impulsivity).

بي توجهي
كودكان ADHD ممكن است دچار مشكلاتي در تمركز بر روي كارها باشند، خيلي سريع حواسشان پرت مي شود، كارها را نيمه تمام رها مي كنند، به نكات جزئي توجهي ندارند، برنامه ريزي مي كنند اما نمي توانند به آن پايبند باشند، حافظه كوتاه مدت و در برخي افراد بلند مدت آنها خوب كار نمي كنند و سريع فراموش مي كنند و از انجام برخي كار ها زود خسته مي شوند. يك فرد بايد حداقل 6 علامت از اين 9 علامت را داشته باشد و علائم كمي از نوع بيش فعالي- تكانشي داشته باشد:

به جزئيات توجه نمي كند يا اشتباهات و بي دقتي زيادي انجام مي دهد
نمي تواند در يك كار بماند يا در يك حوزه فعاليت كند
شنونده خوبي نيست
دستورالعمل ها را دنبال نمي كند يا تكاليف مدرسه يا كارهاي خانه را نيمه كاره رها مي كند
مشكل در سازماندهي كارها يا فعاليت ها دارد
از انجام كارهايي كه نياز به تلاش يا تمركز دارند اجتناب مي كند يا علاقه اي به انجام انها ندارد
خيلي از وسايل و ملزومات خود را از گم مي كند
به راحتي حواسش پرت مي شود
بسيار فراموشكار است
بيش فعالي يا بيش فعال- تكانشي
اين نوع افراد ممكن است نتوانند يكجا بايستند و يا فعاليت ثابت داشته باشند، علاقه به انجام حركات بدن زيادي دارند، مدام در حال حرف زدن يا فعاليت هستند، قدرت ارتباط گيري و اجتماعي بالايي دارند، به طور مداوم حركت كنند و در حين صحبت ديگران حرف بزنند. ميزان فعاليت اين كودكان يا بزرگسالان ممكن است از كم تا پر شدت متغيير است. يك فرد بايد حداقل 6 علامت از اين 9 علامت را داشته باشد و علائم كمي از نوع بي توجهي داشته باشد:

دست يا پاي حود را زياد تكان مي دهد
زياد از جايش بلند مي شود يا در مدام در حال چرخيدن است
در هر زماني مي دود يا بالا و پايين مي پرد
در زمان بازي كردن از با بي سر و صدا مشكل دارد
هميشه در حال حركت يا انجام يك فعاليت مي باشد
بيش از حد صحبت مي كند و پر حرفي دارد
قبل از اينكه سوال كامل شود، پاسخ آن را مي دهد
عدم كنترل خود براي انتظار كشيدن با در صف ايستادن دارد
حرف ديگران را قطع مي كند يا وسط حرف بقيه مي پرد
 كنش زدايي
كودكان با ADHD ممكن است توانايي منتظر ماندن و انتظار چيزي را كشيدن نداشته باشند و عكس‌العمل‌هاي فوري داشته باشند بدون اينكه به عواقب آن فكر كنند. در واقع عدم توانايي براي صبر و داشتن استمرار يكي از ايرادات اين گونه از كودكان است و فعاليت هاي خود را بدون فكر و با عجله انجام مي دهند.

علائم بيش فعالي در مقاطع تحصيلي
در پيش دبستاني
پيش دبستاني هنوز براي تشخيص ADHD در اكثر موارد كمي زود است، مگر اينكه ADHD شديد باشد.

كارنيك مي گويد: «به طور كلي، كودكان مشكوك به ADHD در اين سن، بسيار تكانشي و بيش فعال هستند. “خيلي بيشتر از چيزي كه در 3 سالگي انتظار داريد، و اين فقط يك مشكل نابالغي نيست.”

ولي، پزشكان معمولاً ADHD را در كودكان تا حداقل 5 سالگي تشخيص نمي دهند.

در مدرسه ابتدايي
دبستان زماني است كه بيشتر تشخيص هاي adhd اتفاق مي افتد.

كارنيك توضيح مي دهد: «تشخيص ADHD در يك محيط ساختار يافته آسان تر است. بنابراين، معلمان به احتمال بيشتري متوجه كودكي مي شوند كه دائماً خيال پردازي مي كند، در كلاس فوق العاده پرحرف است يا به راحتي در طول فعاليت هايي مانند گوش كردن به درس حواسشان منحرف مي شود.

در طول كنفرانس‌هاي والدين و معلمان، ممكن است بشنويد كه فرزند شما اغلب تكان‌دهنده، خواستار يا قادر به تكميل پروژه‌ها نبوده است. درمان بيش فعالي در كودكان در اين سنين بايد ايجاد شود.

با اين حال، Myszak مي گويد، فرزند شما نبايد فقط در مدرسه مشكل داشته باشد. شما بايد همين علائم را در خانه يا در فعاليت هاي فوق برنامه نيز مشاهده كنيد.

او مي‌گويد: «اگر تنها يك مكان مشكل‌ساز باشد، ممكن است به جاي ADHD، مشكل آن محيط خاص باشد.

در مقطع راهنمايي و دبيرستان
Myszak مي‌گويد: «گاهي اوقات بچه‌ها [با ADHD] تا مدت‌ها بعد شناسايي نمي‌شوند. در اين موارد، شواهدي وجود دارد كه نشان مي‌دهد كودك در توجه مشكل داشته است، اما يا مي‌توانستند اين مشكلات را در زماني كه مطالب آسان‌تر بود جبران كنند، يا به دليل عوامل فرهنگي، علائم آنها تشخيص داده نمي‌شود.»

با اين حال، بعداً در مدرسه، ADHD مي تواند تأثير بيشتري بر تحصيل داشته باشد. كودكان مبتلا به ADHD تشخيص داده نشده و درمان نشده مي توانند در مدرسه عملكرد ضعيفي داشته باشند يا در رفتارهاي پر پيامد مانند مصرف مواد درگير شوند.

رفتار هاي تكانه اي كودكان
رفتارهاي تكانه اي يا معمولاً با نام ديگر اختلال هاي حركتي مختلف، مجموعه اي از اختلالات رفتاري هستند كه در كودكان مشاهده مي شوند. اين اختلالات شامل اختلال بيش فعالي/كم توجهي (ADHD)، اختلال هاي حركتي خاص مانند اختلال كاركرد اجرايي (EF) و اختلال كنترل حركتي (DCD) مي شوند. اين رفتارها ممكن است شامل عدم توانايي در انجام وظايف روزمره، عدم توانايي در كنترل حركات پيچيده، اختلال در كنترل خشم و تعامل اجتماعي مناسب با ديگران، و مشكلات در يادگيري باشند.

اختلال كاركرد اجرايي (EF)
يكي از اختلالات حركتي است كه در نوجوانان و جوانان مشاهده مي شود. افراد داراي مشكل در كاركردهاي شناختي مانند برنامه ريزي، تصميم گيري، حافظه كاري، كنترل عواطف و رفتار و يادگيري هستند. اين اختلال ممكن است با اختلال بيش فعالي/كم توجهي (ADHD) همراه باشد و مشكلاتي همچون عدم توانايي در مديريت وظايف روزمره، مشكلات در تعامل اجتماعي، و مشكلات در يادگيري را ايجاد كند.

اختلال كنترل حركتي (DCD)
اين اختلال حركتي است در اشخاص در تمامي سنين مشاهده مي شود. در اين اختلال، كودكان داراي مشكل در كنترل حركات پيچيده مانند پريدن، دويدن، و تعامل اجتماعي هستند. اين اختلال شامل مشكلاتي همچون عدم توانايي در اجراي حركات پيچيده، مشكلات در تنظيم حركتي، و مشكلات در تعامل اجتماعي است.علاوه بر اين، رفتارهاي تكانه اي مي‌توانند عوارض جانبي در دوران بزرگسالي نيز داشته باشند. به عنوان مثال، افرادي كه در كودكي مبتلا به اختلال بيش فعالي/كم توجهي بوده‌اند، در بزرگسالي نيز ممكن است دچار مشكلاتي همچون اضطراب، افسردگي، و مشكلات در تعامل اجتماعي باشند.

درمان رفتارهاي تكانه اي بستگي به نوع اختلال دارد. براي درمان اختلال بيان شده معمولاً از داروهايي كه براي افزايش سطح دوپامين در مغز استفاده مي شوند. همچنين، روش‌هاي درماني رفتاري مانند مشاوره روانشناسي، آموزش مهارت‌هاي اجتماعي و آموزش مهارت‌هاي مديريت زمان و وظايف نيز مي‌تواند مفيد باشد.

تست تشخيص بيش فعالي چگونه است؟
تست بيش فعالي اغلب شامل يك مجموعه از ارزيابي‌هاي روانشناختي ذهني و فيزيكي است كه توسط يك روان‌پزشك يا روان‌شناس انجام مي‌شود. اين تست‌ها مي‌توانند شامل مصاحبه با والدين كودك، خواهر يا برادر و گاهي اوقات خود كودك باشد.

رايج‌ترين روش تشخيص ADHD چك‌ليست تشخيصي DSM-5 است. اين چك‌ليست شامل 18 علامت از بي توجهي و بيش فعالي است كه در آن براي تشخيص ADHD، بايد 6 علامت يا بيشتر در كودكان تا 16 سال و حداقل 5 علامت در بزرگسالان وجود داشته باشد.

تست بيش فعالي در زمينه حركتي به دو صورت اجرا مي‌شود: تست سه‌حركتي و تست دوحركتي. تست سه‌حركتي شامل‌ سه وظيفه است كه در آن كودك بايد به ترتيب روي دكمه‌هايي با رنگ‌هاي مختلف كليك كند. در تست دوحركتي، كودك بايد به ترتيب روي دكمه‌هايي با اشكال مختلف كليك كند.

در تست بيش فعالي، امواج مغزي شركت‌كننده با استفاده از الكترودهاي موجود بر روي سر و بدن شخص، ضبط مي‌شود. سپس اين امواج با استفاده از نرم‌افزارهاي تحليلي، تجزيه و بررسي مي‌شوند. نتايج اين تجزيه و تحليل، اطلاعاتي درباره عملكرد مغزي شركت‌كننده در هنگام انجام وظايف ارائه مي‌دهد.

تست بيش فعالي براي تشخيص اختلالاتي مانند اختلال كمبود توجه/بيش فعالي (ADHD)، اختلالات اضطرابي، اختلالات خواب و اختلالات رفتاري استفاده مي‌شود. در افرادي كه در اين اختلالات رنج مي‌برند، عملكرد مغزي آنها در هنگام انجام وظايف تست بيش فعالي، با الگوهاي خاصي كه در جمعيت عادي وجود ندارند، متفاوت است.

نمونه سوالات تست بيش فعالي كودكان
در انجام تست هاي adhd معمولا بايد بهترين احساس و رفتار در مدت زمان 6 ماه گذشته بيان شود و فعاليت هاي گدشته خود را نبايد در اين آزمون ها تركيب كنيد. برخي از سوالاتي كه در تست بيش فعالي از شما پرسيده مي شود و بايد بر اساس مقدار يعني خوب ، معمولي و بد پاسخ بدهيد.

هر چند وقت يكبار پس از انجام كاري چالش برانگيز، در جمع بندي جزئيات نهايي يك پروژه با مشكل مواجه مي شويد؟
زماني كه بايد كاري را انجام دهيد كه نياز به سازماندهي دارد، چقدر در نظم دادن به آنها مشكل داريد؟
چند بار پيش آمده در به خاطر سپردن قرارها يا تعهدات مشكل داشته باشيد؟
وقتي كاري داريد كه نياز به تفكر زيادي دارد، چقدر از شروع كار اجتناب مي كنيد يا آن را به تاخير مي اندازيد؟
زماني كه مجبور هستيد براي مدت طولاني بنشينيد، چقدر با دست يا پاهايتان بازي مي كنيد و آنها را تكان مي دهيد؟
هر چند وقت يك بار احساس مي كنيد كه بيش از حد فعال و مجبور به انجام كارها هستيد، مثلا يك موتور رانندگي مي كنيد؟
زماني كه بايد روي يك پروژه خسته كننده يا دشوار كار كنيد، چند درصد ممكن است اشتباه كنيد؟
زماني كه در حال انجام كارهاي كسل كننده يا تكراري هستيد چقدر در حفظ توجه خود مشكل داريد؟
هر چند وقت يكبار در تمركز بر آنچه مردم به شما مي گويند، مشكل داريد، حتي زماني كه مستقيماً با شما صحبت مي كنند؟
چه مقدار مسير خانه يا محل كار خود را اشتباه مي رويد يا در پيدا كردن وسايل شخصي كه در يك جاي خانه گذاشته ايد، مشكل داريد؟
چقدر با فعاليت يا سر و صداي اطرافتان حواس تان پرت مي شود؟
چه مقدار در جلسات يا موقعيت هاي ديگري كه بايد منتظر بنشينيد، آن موقعيت را ترك مي كنيد و منتظر نمي مانيد؟
هر چند وقت يك بار احساس بي قراري و بي حوصلگي مي كنيد
1چقدر زماني كه وقت آزاد داريد براي ريلكس كردن و استراحت كردن مشكل داريد؟
وقتي در موقعيت هاي اجتماعي قرار مي گيريد، متوجه مي شويد كه بيش از حد صحبت مي كنيد؟
وقتي در حال مكالمه هستيد، متوجه مي شويد كه جملات افرادي را كه با آنها صحبت مي كنيد قطع مي كنيد و به صحبت خودتان ادامه مي دهيد؟
تست بيش فعالي براي چه كساني است؟
دكتر ديليپ كارنيك، متخصص مغز و اعصاب كودكان كه در ADHD و اوتيسم تخصص دارد، توضيح مي دهد: “مي توانيد از تست تشخيص ADHD استفاده نماييد .” برخي از نشانه‌ها مي‌توانند شبيه ساير اختلالات نيز باشند.»

به همين دليل است كه تشخيص ADHD اغلب شامل ارزيابي توسط پزشكان اطفال و روانشناسان در يك دوره زماني مشخص، و همچنين چك ليست والدين، ارزيابي در دفتر و مصاحبه با معلم است.

بيش فعالي و نقص توجه هر چه زودتر تشخيص داده شود، بهتر است البنه اگر اين كار توسط دكتر بيش فعالي انجام شود نتيجه مناسب تري خواهد داشت. به همين دليل، كارنيك «هميشه والدين را تشويق مي‌كند كه به غرايز خود اعتماد كنند».

او ادامه مي‌دهد: «بسياري از والدين اغلب اين احساس را دارند كه فرزندشان مشكل دارد، چيزي درست نيست، و اگر اينطور است، بايد سؤال بپرسند.»

تست ADHD كوتاه است و هر كسي در هر سن وسالي مي تواند از اين تست ها استفاده نمايد و ممكن است ارزيابي ADHD براي هر شخص متفاوت باشد . تست تشخيص بي فعالي مي تواند به شما كمك كند تا بفهميد كه آيا ممكن است براي علائمي كه تجربه كرده ايد به حمايت يك متخصص روانشناس يا دكتر بيش فعالي نياز داشته باشيد يا خير.

آزمون بيش فعالي دقيق است؟
تست تشخيص بيش فعالي قطعي نداريم. تست ها تضمين نمي كند كه ممكن است شما مبتلا به ADHD تشخيص داده شويد. با اين حال، مي توانيد از اين تست ها به عنوان يك ابزار خود غربالگري براي رديابي علائم خود استفاده كنيد. روش دقيق تشخيص بيش فعالي و نقص توجه تركيبي از مصاحبه و مشاهده و همچنين تست هاي روانشناسي و عصب شناختي مي باشد.

چه چيزي باعث مي شود يك كودك به ADHD مبتلا شود؟
از نظر علمي، ما مطمئن نيستيم كه آيا كودكي با ADHD متولد مي شود يا خير. تا اينجا ما فقط مي دانيم كه ژنتيك به لطف مطالعات روي دوقلوها و خانواده ها نقش مهمي را ايفا مي كند.

تقريباً از هر 4 كودك مبتلا به بيش فعالي، 3 نفر يكي از بستگان مبتلا به اين اختلال دارند. در واقع، برخي از مطالعات اين وراثت پذيري را 70 تا 80 درصد نشان داده اند.

به عبارت ديگر: ممكن است نوزادي به دنيا بيايد كه مستعد ابتلا به ADHD باشد، اما اين بدان معنا نيست كه آنها به ADHD مبتلا خواهند شد.

يادداشتي در مورد استعدادهاي ژنتيكي دز ADHD
ژن‌هاي شما در بروز برخي بيماري‌هاي جسمي يا روحي نقش دارند، اما آنها تنها بخشي از پازل هستند. هر گونه استعداد ژنتيكي كه در خانواده شما وجود دارد مي تواند غيرفعال بماند يا بر اثر تعامل با محيط فعال شوند.

ساير عوامل خطر در دوران كودكي براي ADHD چيست؟
ADHD همچنين در كودكان و نوجواناني كه سابقه خانوادگي اين اختلال را ندارند، نيز تشخيص داده شده است، كه اين موضوع نشان مي دهد بيش فعالي بيش از يك علت دارد.

برخي از علل ديگر عبارتند از، علت بيش فعالي كودكان
قرار گرفتن در معرض سموم محيطي
تحقيقات نشان مي دهد كه قرار گرفتن در معرض سموم خاص، چه در رحم يا در سنين پايين، ممكن است منجر به ADHD شود. يكي از اين سموم مي‌تواند سرب باشد كه در مكان‌هاي مختلف از جمله در رنگ خانه‌هايي كه قبل از سال ۱۹۷۸ ساخته شده‌اند و در بنزين يافت مي‌شود. به نظر مي رسد اين فلز سنگين با بي توجهي، بيش فعالي و تكانشگري مرتبط است.

سم ديگري كه مي تواند با ADHD مرتبط باشد آفت كشي به نام ارگانوفسفره است. كه معمولاً روي چمن ها و محصولات كشاورزي اسپري مي شود.

تحقيقات نشان داده است كه اين سموم بر رشد عصبي كودكان تأثير مي گذارد، بنابراين برخي از دانشمندان فكر مي كنند كه مي تواند با ADHD نيز مرتبط باشد.

سلامتي در دوران بارداري
چندين مطالعه نشان داده اند كه اگر جنين در معرض تنباكو و يا الكل قرار گيرد، مي تواند خطر ابتلاي كودك به ADHD را افزايش دهد. به عنوان مثال، يك مطالعه در سال 2018 نشان داد كه اگر والدين متولد شده آنها سيگاري شديد باشند، كودكان در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به ADHD قرار دارند.

مطالعه ديگري در سال 2018 ارتباطي را نشان داد كه زنان بارداري كه حداقل چهار نوشيدني الكلي را در يك جلسه در دوران بارداري مي‌نوشيدند، احتمال بيشتري داشت كه فرزند مبتلا به ADHD داشته باشند.

همچنين تغذيه نامناسب و عفونت در دوران بارداري مي تواند خطر ابتلاي كودك به ADHD را نيز افزايش دهد.

Myszak مي گويد: “عوامل خطر شناخته شده براي ADHD شامل رژيم غذايي مادر در دوران بارداري است.” اين شامل داروهاي خاصي مانند داروهاي ضد افسردگي، ضد فشار خون و كافئين نيز مي شود.

به نظر مي رسد زود به دنيا آمدن يا وزن كم هنگام تولد نيز از عوامل خطر باشد.

آسيب تروماتيك مغز
برخي از تشخيص هاي ADHD به نظر مي رسد نتيجه آسيب مغزي باشد، مانند موارد زير:

آسيب مغزي در اوايل زندگي
ضربه
رشد غير طبيعي مغز
بيماري
برخي از مطالعات همچنين نشان داده اند كه مننژيت يا آنسفاليت نيز ممكن است منجر به ADHD در كودكان شود.
پيشگيري از ADHD در كودك شما
براي جلوگيري از ADHD كار زيادي نمي توانيد انجام دهيد – حداقل هنوز.

Myszak مي‌گويد بهترين كاري كه مي‌توانيد انجام دهيد اين است كه سلامتي خود را مديريت كنيد و از محيطي كه در دوران بارداري در معرض آن هستيد مراقبت كنيد، تا جايي كه امكان پذير است.

Myszak والدين را تشويق مي كند كه “مراقبت هاي بهداشتي دوران بارداري را دريافت كنند و از قرار گرفتن در معرض مواد مخدر، الكل، تنباكو خودداري كنند.”

منابعي براي كمك به ADHD دوران كودكي
هرچه بيشتر در مورد تشخيص كودك خود بدانيد و درك كنيد، بهتر مي توانيد به او كمك كنيد تا با آن مقابله كند.

به همين دليل است كه Myszak به والدين توصيه مي كند كتاب هايي در مورد ADHD مطالعه كنند، مانند:

«هوشمند اما پراكنده» نوشته پگ داوسون و ريچارد گوار

«12 اصل براي تربيت كودك مبتلا به ADHD» نوشته راسل باركلي

روانشناس خوب

دكتر روانشناس

روانشناس آنلاين

روانشناس كودك در تهران